Wpływ czynników ryzyka na rozpoczęcie karmienia piersią
Aktywacja wydzielania
„Napłynięcie” pokarmu zwykle następuje w okresie od 24 do 72 godzin po porodzie. Inicjuje (rozpoczyna) wzrost ilości mleka.
Opóźniona aktywacja wydzielania
Jest definiowana jako wrażenie braku lub niewielkiej pełności lub wypływu z piersi > 72 godziny po porodzie. 1
Kobiety doświadczające opóźnionej aktywacji wydzielania są o 60% bardziej narażone na zaprzestanie karmienia piersią po 4 tygodniach. 2
Istnieją pewne stany lub okoliczności, które narażają matki na ryzyko opóźnionej aktywacji wydzielania.
Czynniki ryzyka powinny być określane przed i po urodzeniu, ponieważ mogą one negatywnie wpłynąć na karmienie piersią i ogólną produkcję mleka.
Wiele z tych czynników ryzyka można ocenić przed porodem:
- Otyłość matki 3, 5
- Cukrzyca 1, 6, 7
- Wiek matki powyżej 30 roku życia 1
- Operacja zmniejszenia piersi 8
- Pierwszy poród 1, 9
- Wywołanie porodu – w porównaniu z kobietami, u których poród jest spontaniczny, te, u których poród wywołano, są bardziej narażone na cięcie cesarskie, znieczulenie zewnątrzoponowe, nacięcie krocza i krwotok poporodowy. 1, 10
- Planowane cesarskie cięcie 11
Podczas porodu lub po nim można zaobserwować następujące czynniki ryzyka:
- Nieplanowane cesarskie cięcie 11
- Stresujący lub przedłużony poród, Stres/ból psychospołeczny 9, 12-14
- Krwotok poporodowy (PPH) 1, 15
- Wcześniak lub późny wcześniak 1, 16
- Rozdzielenie matki i noworodka 1, 17
- Opóźnione pierwsze karmienie piersią 18
- Karmienie piersią (lub odciąganie) < 8 razy na dobę 19, 20
Niezbędne jest podjęcie szybkich kroków mających na celu zminimalizowanie wpływu tych stanów na przyszłą laktację.
Wystandaryzowany protokół laktacji „narażonej na ryzyko matki”, który obejmuje:
- Identyfikację narażonych na ryzyko kobiet jeszcze w trakcie ciąży
- Najlepsze praktyki skutecznego wczesnego wsparcia laktacyjnego dla kobiet ze zidentyfikowanymi czynnikami ryzyka
Edukacja kobiet w ciąży i ich rodzin w zakresie:
- Różnych etapów laktacji
- Procesu produkcji mleka
- Czynników ryzyka związanych z opóźnioną aktywacją wydzielania
- Najlepszej praktyki zapewnienia odpowiedniej ilości mleka
Wszystkim kobietom w ciąży powinna być oferowana ocena predyspozycji do laktacji:
- Wszelkie czynniki ryzyka należy udokumentować i przekazać w dokumentacji medycznej matki
- Zapewnić edukację kobietom w ciąży oraz przeprowadzać z nimi rozmowy na temat ich sytuacji
Edukacja personelu szpitalnego na temat:
- Różnych etapów laktacji
- Procesu produkcji mleka
- Czynników ryzyka związanych z opóźnioną aktywacją wydzielania
- Najlepszej praktyki zapewnienia odpowiedniej ilości mleka w ramach protokołu laktacji „matki narażonej na ryzyko”
Inicjacja laktacji:
- Wspomaga wczesną, częstą i optymalną stymulację piersi
- Zapobiega opóźnieniom inicjacji
- Wykazano, że laktatory szpitalne naśladujace wzorzec ssania noworodka pomagają narażonym na ryzyko matkom osiągać odpowiednią ilość mleka w przypadku opóźnionej aktywacji wydzielania 21-24
Dowiedz się więcej na temat ochrony laktacji u matek narażonych na ryzyko.
Wnioski
Odpowiednia interwencja kliniczna we właściwym czasie zapewnia matce najlepszą szansę na osiągnięcie jej celów związanych z laktacją.
U niektórych matek, w przypadku wystąpienia zagrożenia, może być konieczne zwiększenie stymulacji piersi oraz całkowite opróżnienie piersi poprzez odciąganie pokarmu i odciąganie ręczne, a także karmienie piersią, co umożliwi osiągnięcie odpowiedniej ilości mleka. 1
Podejście „wyczekujące” może powodować wcześniejsze wystąpienie problemów z karmieniem piersią. 1
Kobiety, które doświadczają opóźnienia w rozpoczęciu aktywacji wydzielania, po czterech tygodniach mogą nie być w stanie podtrzymać karmienia wyłącznie piersią. 2
Stany zagrożenia i opóźniona aktywacja wydzielania powinny być stosowane jako marker kliniczny do identyfikacji kobiet, które wykazują większe prawdopodobieństwo wystąpienia trudności z karmieniem piersią i wcześniejszego zaprzestania karmienia piersią. 2
- Hurst NM. J Midwifery Womens Health. 2007; 52(6):588–594.
- Brownell E et al. J Pediatr. 2012; 161(4):608–614.
- Poston L et al. Lancet Diabetes Endocrinol. 2016; 4(12):1025–1036.
- Rasmussen et al. 2004.
- Preusting I et al. J Hum Lact. 2017; 33(4):684–691.
- Melchior H et al. Dtsch Arztebl Int. 2017; 114(24):412–418.
- Wu J-L et al. Breastfeed Med. 2021; 16(5):385–392.
- Schiff M et al. Int Breastfeed J. 2014; 9:17.
- Nommsen-Rivers LA et al. Am J Clin Nutr. 2010; 92(3):574–584.
- Dahlen HG et al. BMJ Open. 2021; 11(6):e047040.
- Hobbs AJ et al. BMC. Pregnancy. Childbirth. 2016; 16:90.
- Grajeda R, Pérez-Escamilla R. J Nutr. 2002 [cited 2019 Jan 18]; 132(10):3055–3060.
- Dewey KG. J Nutr. 2001; 131(11):3012S-3015S.
- Brown A, Jordan S. Journal of Advanced Nursing. 2013; 69(4):828–839.
- Thompson JF et al. Int Breastfeed J. 2010; 5:5.
- Boies EG, Vaucher YE. Breastfeed Med. 2016; 11:494–500.
- Flagg J, Busch DW. Glob Pediatr Health. 2019; 6:2333794X19847923.
- Murray EK et al. Birth. 2007; 34(3):202–211.
- Huang S-K, Chih M-H. Breastfeed Med. 2020; 15(10):639–645.
- Parker, L.A. et al. J Hum Lact. 2020:890334420980424.
- Meier, P.P. et al. J Perinatol. 2012; 32(2):103–110.
- Meier, P.P. et al. J Perinatol. 2016; 36(7):493–499.
- Post EDM et al. J Perinatol. 2016; 36(1):47–51.
- Torowicz DL et al. Breastfeed Med. 2015; 10(1):31–37.