Czas do pierwszego odciągania – skuteczne inicjowanie
Wczesne odciąganie jest opartą na wiedzy interwencją mającą na celu skuteczną inicjację laktacji. Wykazano, że w przypadku niemowląt, które nie mogą być skutecznie karmione piersią, wczesne odciąganie pokarmu – w ciągu 3 godzin po porodzie – ma znaczący wpływ na przyszłą laktację, karmienie i późniejsze efekty zdrowotne.
Czym jest czas do pierwszego odciągania?
To czas od porodu do pierwszej sesji odciągania pokarmu. W przypadku zdrowych noworodków urodzonych o czasie pierwsze karmienie piersią powinno nastąpić w ciągu pierwszej godziny od urodzenia.1
Zalecane jest wczesne odciąganie pokarmu, tzn. w ciągu 3 godzin od porodu.2-4
Dlaczego czas do pierwszego odciągania jest tak ważny?
Wczesna stymulacja gruczołów piersiowych (poprzez karmienie lub odciąganie) po porodzie ma znaczący wpływ na późniejszą laktację i karmienie.2,3,5
Badania pokazują, że u matek dzieci przebywających na OIOM-ach, rozpoczynających odciąganie pokarmu w ciągu 3 godzin po urodzeniu dziecka, znacznie:
W jaki sposób wdrożyć prawidłowy czas do pierwszego odciągania?
-
W okresie przedporodowym należy zidentyfikować kobiety ze znanymi czynnikami ryzyka i przekazać im informacje o znaczeniu wczesnego rozpoczęcia karmienia piersią w ciągu 3 godzin od porodu
-
Wspierać matki, których noworodki nie mogą być karmione piersią w pierwszych godzinach po urodzeniu lub karmienie to jest nieefektywne, pomagając im rozpocząć odciąganie pokarmu w ciągu 3 godzin od urodzenia dziecka
-
Zapewnić rozpoczęcie wczesnego odciągania pokarmu w sali porodowej, na sali pooperacyjnej
-
Zacząć od podwójnego laktatora szpitalnego z technologią inicjacji opartą na badaniach naukowych7,8
-
Wdrażać strategie pozwalające zidentyfikować opóźnienia w rozpoczęciu odciągania dłuższe niż 3 godziny
-
Wspierać spójne praktyki laktacyjne na oddziałach położniczych i OIOM-ach dla noworodków, aby inicjować odciąganie w ciągu 3 godzin od porodu
-
Monitorować i dokumentować czas pierwszego odciągania w dzienniczku odciągania
-
Monitorować i dokumentować przyczyny opóźnionego pierwszego odciągania w dokumentacji medycznej matki
Jak monitorować czas do pierwszego odciągania?
Zbierać dane dotyczące czasu do pierwszego odciągania po porodzie za pomocą narzędzia do gromadzenia danych
- Sprawdzać dokumentację położniczą, dokumentację medyczną, dzienniczki odciągania i dane dotyczące „czasu do pierwszego odciągania” po porodzie
- Regularnie sprawdzać dane, aby poznać % matek, które rozpoczynają odciąganie w ciągu 3 godzin od porodu
- Identyfikować praktyki szpitalne, które skutkują opóźnieniem pierwszego odciągania
- Identyfikować powiązane czynniki ryzyka, takie jak cesarskie cięcie, które mogą wpłynąć na czas do pierwszego odciągania
- Regularnie informuj wszystkie oddziały o ustaleniach i zaleceniach, aby ulepszać i utrzymywać najlepsze praktyki
1 WHO, UNICEF. Global strategy for infant and young child feeding. Geneva: World Health Organization; 2003. 1-30 p.
2 Spatz DL et al. Pump early, pump often: A continuous quality improvement project. J Perinat Educ. 2015; 24(3):160–170.
3 Meier PP et al. Evidence-based methods that promote human milk feeding of preterm infants: An expert review. Clin Perinatol. 2017; 44(1):1–22.
4 UNICEF, WHO. Protecting, promoting and supporting breastfeeding: The baby-friendly hospital initiative for small, sick and preterm newborns. Geneva, New York: WHO; UNICEF; 2020. 42 p.
5 Parker LA. Optimizing Mother's Own Milk Production in Mothers Delivering Critically Ill Infants. J Perinat Neonatal Nurs. 2020; 34(1):13–15.
6 Parker LA et al. Association of timing of initiation of breastmilk expression on milk volume and timing of lactogenesis stage II among mothers of very low-birth-weight infants. Breastfeed Med. 2015; 10(2):84–91.
7 Meier PP et al. Which breast pump for which mother: An evidence-based approach to individualizing breast pump technology. J Perinatol. 2016; 36(7):493–499.
8 Prime DK et al. Simultaneous breast expression in breastfeeding women is more efficacious than sequential breast expression. Breastfeed Med. 2012; 7(6):442–447.
